Status quo bias is de psychologische neiging om de huidige situatie of de standaardoptie te verkiezen boven verandering, zelfs als die verandering mogelijk grotere voordelen biedt. Status quo bias kan van invloed zijn op persoonlijke en zakelijke beslissingen, zoals bij investeringen, werk of belangrijke levenskeuzes. Dit kan door verschillende factoren komen:
Angst voor risico: Verandering kan risico’s met zich meebrengen en mensen zijn vaak bang voor het onbekende.
Kosten van verandering: Zelfs als de potentiële voordelen groter zijn, kan het veranderingsproces tijd, moeite of geld kosten, waardoor het handhaven van de status quo aantrekkelijker wordt.
Vertrouwdheid: Mensen voelen zich vaak veilig en comfortabel bij wat ze kennen, zelfs als dat niet altijd de optimale keuze is.
Status quo bias in aandelenbeleggingen is de neiging van beleggers om vast te houden aan hun huidige portefeuille, zelfs als er bewijs is dat verandering een hoger rendement of minder risico kan opleveren. Dit komt voort uit onzekerheid en angst voor risico’s die gepaard gaan met verandering, zelfs als die verandering gunstig kan zijn. Volgens onderzoek van Vuong en Phuc vertoont 64,3% van de Vietnamese aandelenbeleggers in de onderzoeksgroep status quo bias. Onderzoek van Tri et al. toont aan dat individuele beleggers in China en Vietnam die hun investeringsbeslissingen baseren op eigen analyse of advies van experts, minder angst ervaren tijdens een marktcrisis. Angst wordt beschreven als het bevriezen van acties (vasthouden aan de status quo) tijdens een crisis. Deze groep beleggers behaalde ook betere resultaten dan degenen die investeerden op basis van intuïtie of advies van vrienden en familie.
 Grafiek die de psychologie van beleggers tijdens marktfluctuaties en de invloed van status quo bias op investeringsbeslissingen weergeeft. |
|---|
Hieronder enkele voorbeelden van status quo bias in aandelenbeleggingen:
Niet willen verkopen van slecht presterende aandelen: Beleggers houden vaak vast aan dalende of slecht presterende aandelen omdat ze hun eerdere investeringsbeslissing niet als fout willen erkennen, hoewel verkopen en investeren in andere aandelen wellicht voordeliger is.
Nieuwe investeringsmogelijkheden negeren: Beleggers kunnen aarzelen om nieuwe investeringsmogelijkheden te verkennen, zoals aandelen van opkomende technologiebedrijven, uit angst voor risico en omdat ze zich veiliger voelen bij bekende opties.
Nalaten de portefeuille aan te passen: Sommige beleggers passen hun portefeuille niet aan aan veranderende marktomstandigheden. Ze herbalanceren bijvoorbeeld hun portefeuille niet na marktfluctuaties, waardoor deze niet optimaal blijft.
Voorkeur voor bekende investeringen: Beleggers hebben vaak de neiging om te investeren in bedrijven die ze kennen of waar ze een goed gevoel bij hebben, zelfs als deze bedrijven financieel gezien niet langer de beste keuze zijn.
Status quo bias kan leiden tot suboptimale investeringsbeslissingen die de winstgevendheid op lange termijn beïnvloeden. Bewustzijn van deze neiging en het toepassen van op objectieve gegevens gebaseerde beleggingsprincipes kan beleggers helpen rationelere beslissingen te nemen.
