De poliovaccinatie is een inactief vaccin dat polio kan voorkomen. Polio is een acute infectieziekte die wordt veroorzaakt door het poliovirus. Er zijn drie typen poliovirus: type 1, 2 en 3. Nadat het poliovirus het lichaam is binnengedrongen, verplaatst het zich naar de lymfeklieren. Vanuit daar valt een deel van de virussen het zenuwstelsel direct aan, wat leidt tot schade aan de motorische zenuwcellen in het ruggenmerg en de hersenschors.
Sommige mensen met polio herstellen volledig. Anderen herstellen slechts gedeeltelijk en blijven afhankelijk van beugels of andere ondersteuning. In ernstige gevallen, wanneer het virus de hersenstam aantast – het gebied dat verantwoordelijk is voor ademhaling en slikken – kan de patiënt binnen korte tijd overlijden. Degenen die overleven (ook wel bekend als “ijzeren longpatiënten”) moeten de rest van hun leven in een beademingsapparaat liggen om in leven te blijven.
Het poliovirus is de belangrijkste oorzaak van polio (poliomyelitis) en kan zich epidemisch verspreiden. Mensen zijn de enige dragers van het poliovirus. Het virus wordt voornamelijk verspreid via de fecaal-orale route. Het virus komt via ontlasting in het water en voedsel terecht, waarna het het lichaam binnendringt en zich in het spijsverteringskanaal ontwikkelt. Mensen scheiden het virus vervolgens weer uit via hun ontlasting, waardoor de cyclus zich voortzet. Naar schatting 95-99% van de mensen met polio heeft geen symptomen (ook wel bekend als asymptomatische polio). Zelfs zonder symptomen kunnen mensen met het poliovirus het virus echter wel verspreiden en anderen besmetten.
Tot op heden is er geen specifieke behandeling voor polio. De ziekte kan echter wel worden voorkomen door vaccinatie met het veilige en effectieve IPV-vaccin. Polio vaccinatie is ook belangrijk voor het opbouwen van groepsimmuniteit. Het IPV-vaccin is het enige inactieve poliovaccin dat sinds 2000 in de Verenigde Staten beschikbaar is. Het stimuleert het lichaam om immuniteit tegen polio te ontwikkelen. In Vietnam is het IPV-vaccin sinds 2018 opgenomen in het Rijksvaccinatieprogramma voor kinderen van 5 maanden oud. Er bestaat ook een oraal poliovaccin (OPV) dat in andere landen wordt gebruikt. Beide vaccins hebben polio wereldwijd bijna volledig uitgeroeid.
In de afgelopen 23 jaar heeft Vietnam polio met succes uitgeroeid en is het land door de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) erkend als poliovrij. Om de ziekte echter te voorkomen en het risico op een polio-uitbraak te beperken, vooral in de context van globalisering en de aanwezigheid van wild poliovirus in andere landen, is het belangrijk om kinderen volgens het vaccinatieschema te laten vaccineren tegen polio. Dit is essentieel totdat polio wereldwijd volledig is uitgeroeid.
Door polio te voorkomen, kunnen kinderen veilig spelen en de wereld om hen heen ontdekken. Het IPV-vaccin is ontwikkeld door Jonas Edward Salk, een Amerikaans viroloog en medisch onderzoeker van Joodse afkomst. Hij ontwikkelde het eerste succesvolle inactieve poliovaccin (IPV) met behulp van wilde poliovirusstammen van alle drie de serotypen, geïnactiveerd met formaline – een vorm van formaldehyde (om het virus te deactiveren voordat het in het vaccin wordt opgenomen, zodat het geen infectie kan veroorzaken bij de gevaccineerde persoon). Bij intramusculaire injectie stimuleert het vaccin de aanmaak van antilichamen, waardoor de ontvanger immuun wordt voor de ziekte. Dankzij deze prestatie daalde het aantal poliogevallen in de Verenigde Staten van 13,9 per 100.000 in 1954 tot 0,8 per 100.000 in 1961.
In het begin had het IPV-vaccin echter enkele nadelen. Kort na de goedkeuring van het vaccin, eind april 1955, kwamen er meldingen van polio bij kinderen die net waren gevaccineerd. Naarmate het aantal gevallen toenam, waaronder ouders en familieleden van de gevaccineerde kinderen, ontdekten onderzoekers dat levend poliovirus een aantal vaccins had besmet in het Cutter Berkeley-laboratorium. Dit toonde aan dat Salk er niet in was geslaagd het virus in dit laboratorium te inactiveren. In totaal waren er 192 gevallen van polio bij gevaccineerde kinderen en mensen die in contact kwamen met hun families en gemeenschappen, waaronder 11 sterfgevallen.
Jonas Edward Salk ontwikkelde het eerste succesvolle inactieve poliovaccin (IPV). In 1980 werd de concentratie en zuiverheid van het polioantigeen in het IPV-vaccin verhoogd om dit probleem te verhelpen, evenals de immunogeniciteit van het vaccin. Het oorspronkelijke IPV-vaccin bevatte 20, 2 en 4D antigeeneenheden van poliovirus type 1, 2 en 3. Door de toepassing van een nieuwe techniek voor het kweken van cellen op microdragers in een grote roestvrijstalen suspensie, werd een krachtiger IPV geproduceerd met 40, 8 en 32D antigeeneenheden van type 1, 2 en 3.
Jonas Salk test het poliovaccin op een 8-jarige jongen in 1954. Deze nieuwe tests toonden aan dat het IPV-vaccin een serologische bescherming van meer dan 90% bood tegen alle drie de poliovirentypen na slechts één dosis en 100% na twee doses. Om het risico op verlamming bij ontvangers van het orale OPV-vaccin te elimineren, werd wereldwijd een sequentieel IPV/OPV-vaccinatieschema ingevoerd. …
