In het leven van elke man zijn er minstens twee belangrijke vrouwen. De ene is het Witte Maanlicht, de jeugdliefde die men bewondert. De andere is de Cinnabermoedervlek, de vrouw met wie men wil trouwen en oud wil worden. Het Witte Maanlicht is een diep verlangen, maar onbereikbaar. De Cinnabermoedervlek, eenmaal aanwezig, is onuitwisbaar. Het Witte Maanlicht is onbereikbare perfectie, terwijl de Cinnabermoedervlek een ondraaglijke pijn is. De ene is liefde die onbeantwoord blijft, de andere is bezit dat niet gewaardeerd wordt.
Wit Maanlicht en Cinnabermoedervlek in de Literatuur
De Cinnabermoedervlek, vaak vergeleken met een onuitwisbaar merkteken in het geheugen van een man, symboliseert de vrouw met wie hij getrouwd is en zijn leven deelt. Dit concept komt uit de Chinese literatuur en is rijk aan symboliek. Het wordt vaak gebruikt om spijt en onrust uit te drukken over een verloren eerste liefde (Wit Maanlicht) versus de realiteit van het huwelijk (Cinnabermoedervlek). Ondanks dat hij getrouwd is, blijft de man denken aan de vrouw uit zijn verleden, een onschuldige, pure maar onbereikbare liefde.
