Keelkorrelontsteking, ook wel bekend als granulaire faryngitis, is een chronische ontsteking van het slijmvlies in de keel. Hierdoor zwellen de lymfeklieren in de keelholte op en vormen rode of roze korrels op het slijmvlies. Deze korrels kunnen variëren in grootte, van een speldenknop tot een erwt.
Keelkorrelontsteking komt voor bij mensen van alle leeftijden, maar vooral bij mensen met een zwakke weerstand.
Er zijn verschillende oorzaken voor keelkorrelontsteking, waaronder: virussen, bacteriën of schimmels; complicaties van andere aandoeningen zoals chronische sinusitis, terugkerende acute faryngitis, chronische tonsillitis of maag-darmziekten zoals reflux; afwijkingen in de structuur van de neus en sinussen; luchtvervuiling; een ongezonde levensstijl; en erfelijke factoren.
Keelkorrelontsteking gaat gepaard met verschillende symptomen, zoals: een droge en jeukende keel, vaak met de neiging om te kuchen of te schrapen; rode of roze korrels in de keel, die hoger liggen dan het omliggende slijmvlies; moeite met slikken, pijn bij het slikken, zelfs bij het slikken van speeksel; droge hoest, hoest met slijm; koorts, mogelijk hoger dan 38 graden; gezwollen, stijve en pijnlijke lymfeklieren in de nek; vermoeidheid en verminderde eetlust.
Er zijn twee vormen van keelkorrelontsteking: acute en chronische. Acute keelkorrelontsteking veroorzaakt in het begin weinig klachten, waardoor het vaak over het hoofd wordt gezien of zelf behandeld wordt met medicijnen. Chronische keelkorrelontsteking ontstaat wanneer de acute vorm niet goed behandeld wordt en langer dan drie weken aanhoudt.
Hoewel keelkorrelontsteking niet levensbedreigend is, kan het wel leiden tot complicaties die de kwaliteit van leven verminderen. Veelvoorkomende complicaties zijn: zwelling en abcessen in de keel, tonsillitis; ontstekingen in de omliggende gebieden en de luchtwegen; langdurige ziekte kan leiden tot ontstekingen in andere organen zoals gewrichten, nieren en het hartzakje; in sommige gevallen verhoogt chronische keelkorrelontsteking het risico op keelkanker.
Om keelkorrelontsteking te diagnosticeren, zal de arts vragen naar de symptomen en wanneer deze begonnen zijn. Vervolgens zal de arts een KNO-onderzoek uitvoeren. Tijdens de diagnose kan de arts ook een endoscopie van de keelholte laten uitvoeren om het slijmvlies gedetailleerder te bekijken.
Afhankelijk van de oorzaak en de ernst van de ontsteking zal de arts een passende behandeling voorschrijven. Behandeling volgens de oorzaak; medicijnen tegen keelkorrelontsteking; ondersteunende maatregelen thuis zoals gorgelen met zoutoplossing, veel warm water drinken, keelkorrelontsteking behandelen met honing, knoflook gebruiken tegen keelkorrelontsteking.
Patiënten moeten voldoende voedingsstoffen en water binnenkrijgen. Bij keelkorrelontsteking is het belangrijk om de volgende voedingsmiddelen en dranken te beperken: droog en hard voedsel; pittig, zuur en heet voedsel; gefrituurd voedsel en voedsel met veel vet; rauw en ongaar voedsel; voedsel dat arginine bevat; alcohol, koffie en koolzuurhoudende dranken. Eet voedsel dat rijk is aan vitamines, eiwitten, zink en ontstekingsremmende eigenschappen.
Keelkorrelontsteking kan worden voorkomen met eenvoudige maatregelen: een volledige behandeling van keelontsteking en aandoeningen van de neus, sinussen, luchtwegen en het bovenste deel van het spijsverteringskanaal; goede mondhygiëne; een gezond dieet en levensstijl; stoppen met roken en het vermijden van alcohol en stimulerende middelen; de keel en het lichaam warm houden; en blootstelling aan chemicaliën en stof beperken.
Keelkorrelontsteking gaat niet vanzelf over, maar kan wel genezen worden met de juiste behandeling. Hoe eerder de ziekte wordt ontdekt en behandeld, hoe groter de kans op volledig herstel.
