Detentie, in het Engels “detain”, betekent het vasthouden of opsluiten van een persoon, waardoor deze een bepaalde locatie niet kan verlaten. In de context van wetshandhaving en immigratie verwijst detentie vaak naar de tijdelijke gevangenneming van een persoon, meestal voor onderzoek of in afwachting van een beslissing van de autoriteiten.
Deze detentie kan plaatsvinden in speciale detentiecentra voor immigranten of in gevangenissen, afhankelijk van de specifieke situatie. De bevoegdheid tot detentie is toegekend aan wetshandhavingsinstanties, zoals de politie of grensbewaking, om de veiligheid en openbare orde te handhaven.
Detentiecentra voor immigranten moeten voldoen aan strenge normen met betrekking tot leefomstandigheden, medische zorg en de rechten van gedetineerden. Overheidsinstanties en non-gouvernementele organisaties houden toezicht op deze centra om transparantie en naleving van de wet te garanderen.
De Amerikaanse Immigratie- en Douanehandhaving (ICE) is verantwoordelijk voor de detentie van buitenlanders die de immigratiewetgeving overtreden. De beslissing om iemand in detentie te plaatsen is gebaseerd op verschillende factoren, waaronder vluchtgevaar, gevaar voor de gemeenschap en de ernst van de overtreding.
ICE gebruikt haar beperkte middelen om buitenlanders in detentie te houden om hun aanwezigheid tijdens immigratieprocedures of uitzetting uit de Verenigde Staten te garanderen. Dit geldt ook voor personen die verplicht in detentie worden gehouden volgens de Immigration and Nationality Act, of personen die door ICE worden beschouwd als een gevaar voor de openbare veiligheid of een vluchtgevaar tijdens de detentiebepaling.
Wanneer een buitenlander niet onderworpen is aan verplichte detentie en niet wordt beschouwd als een gevaar voor de openbare veiligheid of een vluchtgevaar, zal ICE haar discretionaire bevoegdheid uitoefenen om de buitenlander onder voorwaarden vrij te laten. Deze detentiebeslissingen worden per geval genomen en na een holistische beoordeling van de omstandigheden.
Voor immigrantengezinnen is ICE overgestapt op alternatieven voor detentie, zoals elektronisch toezicht en gemeenschapssteunprogramma’s. Dit is om de negatieve impact van detentie op kinderen en gezinnen te minimaliseren. ICE heeft Residential Family Centers (FRC’s) omgevormd van een verblijfsprogramma van meer dan 72 uur tot een verblijf/opvangprogramma van minder dan 72 uur, genaamd Family Staging Centers (FSC’s).
Niet-begeleide kinderen worden niet door ICE vastgehouden, behalve in zeldzame gevallen. De zorg en voogdij over niet-begeleide kinderen valt onder de verantwoordelijkheid van het Office of Refugee Resettlement (ORR) van het Amerikaanse ministerie van Volksgezondheid en Human Services (HHS).
ICE verstrekt gegevens over het aantal gedetineerden, inclusief informatie over nationaliteit, reden voor detentie en detentieduur. Deze gegevens zijn openbaar en kunnen worden gebruikt om het detentiebeleid te volgen en te evalueren.
