Communisme is een sociaaleconomische structuur en politieke ideologie die gericht is op het creëren van een staatloze, klasseloze en vrije samenleving, gebaseerd op gemeenschappelijk eigendom en democratische controle over de productiemiddelen. In een communistische samenleving worden beslissingen over productie en beleid democratisch genomen, waardoor elk lid van de samenleving kan deelnemen aan het besluitvormingsproces, zowel politiek als economisch. De productie en distributie van goederen vindt plaats op basis van gelijkheid tussen de burgers.
Het communisme werd oorspronkelijk ontwikkeld door Marx en Engels en later aangepast en toegepast door Lenin op nieuwe historische omstandigheden. Communisme kan worden begrepen als een materialistisch en wetenschappelijk denksysteem dat inzicht geeft in de wereld en de plaats van de mens daarin. Tegelijkertijd dient het als een wetenschap die de algemene wetten bestudeert die de ontwikkeling van natuur, maatschappij en denken beheersen, met name de wet van de ontwikkeling van de productiekrachten.
Op sociaaleconomisch vlak streefde het “zuivere communisme” van Marx en Engels naar een nieuwe maatschappelijke structuur zonder klassenverdeling of staat. In plaats daarvan benadrukt de communistische samenleving gelijkheid voor iedereen, gebaseerd op gemeenschappelijk eigendom en controle over de productiemiddelen en rijkdommen.
De Doi Moi-theorie is de creatieve toepassing van het communisme op de specifieke omstandigheden van Vietnam. De hervormingsmethoden zijn dan ook gebaseerd op de basisprincipes van het communisme, zoals de leidende rol van de Communistische Partij, de dominante rol van de staat en de macht van het volk. Tegelijkertijd is de drijvende kracht achter de Doi Moi-theorie gebaseerd op de kernwaarden van het communisme: patriottisme, nationale geest, vastberadenheid en zelfredzaamheid.
Zowel het communisme als de Doi Moi-theorie streven naar een ontwikkelde, rechtvaardige en gelijke samenleving. Door de toepassing van de Doi Moi-theorie, aangepast aan de tijd, worden deze doelen echter vertaald in concrete taken zoals economische ontwikkeling, verbetering van de levensstandaard, diepe integratie in de wereldeconomie en het handhaven van nationale onafhankelijkheid en soevereiniteit.
Het communisme blijft de leidraad bij de opbouw van het land. De Doi Moi-theorie is slechts een creatieve toepassing van het communisme op de specifieke omstandigheden van Vietnam in een tijdperk van internationale integratie. Hierdoor kon Vietnam zich ontwikkelen van een arm en achtergebleven land tot een ontwikkelingsland met een steeds grotere positie op het wereldtoneel.
