Catenaccio, Italiaans voor “grendel”, is een beroemde verdedigende voetbaltactiek die bekend staat om zijn solide defensie. De tactiek focust op het minimaliseren van tegendoelpunten door een sterke verdedigingslinie op te bouwen.
Met catenaccio wordt het doelgebied praktisch afgesloten voor aanvallers. Voetbalexperts hebben diverse catenaccio-formaties geanalyseerd die door coaches worden gebruikt.
Catenaccio is niet alleen passief verdedigen, maar een complex systeem dat perfecte coördinatie tussen spelers vereist. Elke positie heeft specifieke taken, van het volgen van tegenstanders tot het onderscheppen van passes en het ondersteunen van teamgenoten.
Catenaccio ontstond in de jaren ’30 dankzij Karl Rappan. De tactiek werd pas echt beroemd in de jaren ’60 toen Helenio Herrera deze succesvol toepaste bij Inter Milan. Onder Herrera won Inter Milan vele prijzen dankzij effectief countervoetbal gebaseerd op catenaccio.
Herrera ontwikkelde catenaccio tot een snelle countervoetbaltactiek. Inter Milan won vaak met kleine scores zoals 1-0 of 2-1. Hij leidde Inter Milan naar grote successen en startte een gouden tijdperk voor de club.
De kern van catenaccio is een goede personeelsverdeling en tactische discipline. Rappan gebruikte aanvankelijk een 4-5-1 formatie met 4 mandekkende verdedigers, 5 middenvelders die een dicht web vormden en 1 spits. Later paste Nereo Rocco catenaccio aan met een 1-3-3-3 formatie, met een libero voor de keeper om aanvallers af te stoppen.
Catenaccio is meer dan alleen verdedigen; het is een kunstvorm. Het vereist berekening, logica, creativiteit en intelligentie van de spelers. Kennis van catenaccio kan voetbalfans helpen bij het voorspellen van wedstrijden, omdat teams die deze tactiek gebruiken een hogere winstkans hebben.
