Glaucoom kan iedereen treffen, ongeacht leeftijd, geslacht of etniciteit. De volgende factoren kunnen uw risico op glaucoom echter verhogen:
- Afro-Amerikaanse afkomst
- Familiegeschiedenis van glaucoom
- Hogere leeftijd
- Oogletsel in het verleden
Het risico op glaucoom neemt aanzienlijk toe bij mensen van Afro-Amerikaanse afkomst ouder dan 35 jaar en bij mensen van blanke afkomst ouder dan 50 jaar. Andere risicofactoren voor glaucoom zijn diabetes en mogelijk ook bijziendheid of hoge bloeddruk.
Glaucoom is een aandoening van de oogzenuw, de zenuw die uw oog met uw hersenen verbindt. Deze zenuw verzendt visuele informatie van het oog naar de hersenen, waardoor u kunt zien. Uw gezichtsvermogen kan afnemen naarmate de schade aan de oogzenuw vordert en u perifeer zicht begint te verliezen.
In de meeste gevallen vordert glaucoomschade zeer langzaam, over een periode van jaren. Soms kan deze schade echter sneller voortschrijden. Naarmate de zenuwschade vordert, begint iemand zicht te verliezen. Dit zichtverlies begint met het perifere of zijzicht. U bent zich mogelijk minder bewust van dit deel van uw gezichtsveld. Perifeer zicht is erg belangrijk bij dagelijkse activiteiten zoals lopen en autorijden, zodat u niet tegen objecten in uw omgeving botst.
Het verlies van perifeer zicht vordert zolang de ziekte niet wordt behandeld. Zonder behandeling kan het zichtverlies verder toenemen totdat het centrale zicht of het leesvermogen wordt aangetast. Op dit moment kan een glaucoompatiënt problemen met het gezichtsvermogen beginnen op te merken. Als er nog steeds geen behandeling wordt gegeven, kan al het zicht in het oog verloren gaan. Zichtverlies door glaucoom is onomkeerbaar.
Omdat het zichtverlies door glaucoom nooit kan worden hersteld, is het belangrijk om glaucoom vroegtijdig op te sporen voordat er ernstige schade aan de zenuw optreedt. Een adequate glaucoombehandeling kan verder zichtverlies voorkomen. Een hoge druk in het oog is een bekende oorzaak van glaucoom. Een normaal oog produceert en draineert continu vloeistof van binnenuit om de normale vorm en druk van het oog te behouden. Deze normale vorm en druk zijn nodig om goed te kunnen zien.
Bij glaucoom kan er sprake zijn van een verstopping van de drainage of een overproductie van vloeistof, wat leidt tot een hoge druk in het oog. Als u een hoge oogdruk heeft, kan de verhoogde druk uw oogzenuw beschadigen. Sommige mensen kunnen echter een hoge oogdruk verdragen zonder dat ze glaucoom ontwikkelen dat de oogzenuw beschadigt. De reden hiervoor is onbekend. Onderzoek naar glaucoombehandeling heeft aangetoond dat de behandeling van hoge oogdruk het risico op het ontwikkelen van glaucoom voor sommige mensen halveert.
Sommige mensen ontwikkelen glaucoom, zelfs zonder bewijs van verhoogde druk in het oog. Recente studies tonen zelfs aan dat tot 50% van de mensen met glaucoom mogelijk geen meetbare hoge oogdruk heeft. Mensen van Japanse afkomst zijn bijvoorbeeld vatbaarder voor glaucoom zonder verhoogde oogdruk, en “normale-druk” glaucoom komt vaker voor in Japan dan “hoge-druk” glaucoom.
Er wordt veel onderzoek gedaan naar de oorzaak van glaucoomschade bij mensen zonder verhoogde oogdruk. Twee leidende theorieën suggereren dat de zenuwschade wordt veroorzaakt door een slechte zenuwcirculatie of door abnormaal hoge niveaus van natuurlijk voorkomende chemicaliën of hormonen die schade veroorzaken. Wetenschappers die geloven dat een slechte circulatie glaucoom veroorzaakt, hebben speciale echografieën gebruikt om aan te tonen dat de bloedtoevoer naar het oog bij sommige mensen met glaucoom verminderd is. Veel van deze mensen met “normale-druk” glaucoom hebben ook andere problemen met hun bloedsomloop, zoals hartaandoeningen, slechte bloedtoevoer naar hun benen en voeten of aderverkalking.
Andere wetenschappers hebben aangetoond dat de niveaus van glutamaat en andere chemicaliën verhoogd zijn in de ogen van mensen met glaucoom. Deze chemicaliën worden van nature door het lichaam aangemaakt, en in normale hoeveelheden helpen ze de normale functies van het oog. In abnormaal hoge concentraties kunnen deze natuurlijk voorkomende chemicaliën echter schadelijk zijn voor de zenuwweefsels waaruit ze worden geproduceerd. Wetenschappers hebben nog niet ontdekt waarom het lichaam deze chemicaliën in abnormaal hoge hoeveelheden produceert in ogen met glaucoom.
Artsen en wetenschappers doen onderzoek om behandelingen te vinden voor een slechte circulatie naar de oogzenuw en behandelingen om de niveaus van deze schadelijke hormonen in het oog te verlagen. Er wordt onderzoek gedaan om te bepalen of het verbeteren van de circulatie of het verlagen van de hormoonspiegels kan helpen om glaucoomschade te voorkomen. Een normale, gezonde zenuw heeft een kleine, komvormige verdieping in het midden. Wanneer uw oogarts uw ogen onderzoekt, kan hij of zij kleine glaucoomschade opsporen aan het uiterlijk van uw oogzenuw.
