Fetisjisering, of specifieker raciale fetisjisering, is het object van verlangen maken van een persoon op basis van een aspect van hun identiteit. Raciale fetisjisering is dus het object van verlangen maken van een bepaald ras of etniciteit. Mensen associëren verlangen vaak met seksueel verlangen en realiseren zich niet dat fetisjisering verder kan gaan dan het seksueel begeren van een persoon, zoals het begeren dat een persoon iets doet of zich op een bepaalde manier gedraagt. Dit is vooral belangrijk om te begrijpen, omdat deze verlangens bijdragen aan vooroordelen en, in combinatie met de objectivering die gepaard gaat met fetisjisering, vaak leiden tot racistisch en seksistisch geweld. Fetisjisering wordt soms gezien als onschuldig en positief, maar het volgende artikel beschrijft hoe fetisjisering in werkelijkheid racisme in stand houdt en voortkomt uit kolonialisme en de ernstige negatieve impact ervan op de gezondheid en het welzijn van degenen die gefetisjeerd worden.
Racisme, seksisme en kolonialisme liggen aan de wortel van fetisjisering. De oorsprong van fetisjisering is te herleiden tot kolonisten die BIPOC (Black, Indigenous and People of Color) als “exotische objecten” beschouwden. Zo werden zwarte lichamen door Europese kolonisten geseksualiseerd bij hun aankomst in de Nieuwe Wereld, en toen Europeanen verschillende Afrikaanse landen binnenvielen, vond de fascinatie en fetisjisering van Afrikaanse vrouwen regelmatig plaats. Toen Afrikanen werden tentoongesteld voor toeristen in Europa, leidde deze ontmenselijking tot de rechtvaardiging van slavernij en misbruik van zwarte mensen in die tijd. Tot op de dag van vandaag blijft de overseksualisering van zwarte lichamen een veelvoorkomend thema in de media en de ongecontroleerde vooroordelen van mensen, en systematisch geweld tegen zwarte mensen houdt aan.
De fetisjisering van Oost- en Zuidoost-Aziatische vrouwen staat algemeen bekend als “yellow fever”. Sinds de 18e en 19e eeuw, het tijdperk van imperialisme en oriëntalisme, toen westerse mogendheden steeds meer gefascineerd raakten door het Oosten en Euro-Amerikanen geobsedeerd waren door chinoiserie, de imitatie van Chinese motieven en technieken in de westerse kunst, zijn Aziatische vrouwenlichamen gezien als decoratieve objecten. In combinatie met de stereotypering als onderdanig en volgzaam, en de mythe van de “modelminderheid” waarin Aziaten worden gezien als gehoorzaam en succesvoller dan anderen, evenals als “eeuwige buitenstaanders”, worden Aziatische vrouwen nog steeds gezien als exotische, gemystificeerde objecten en het onderwerp van schadelijke fetisjisering.
De militaire bezetting en oorlogen van de VS in Aziatische landen spelen ook een grote rol in de fetisjisering van Aziatische vrouwen. Veel lokale bewoners gingen tijdens de oorlog in de prostitutie werken, en het westerse beeld van lokale Aziaten als overgeseksualiseerde handelswaar werd genormaliseerd. Historisch gezien hebben Zuidoost-Aziatische landen in het bijzonder te lijden gehad onder kolonisatie, geweld en imperialisme van westerse landen (bijv. de Vietnamoorlog, het Indochina-conflict, de Filipijns-Amerikaanse Oorlog, enz.) waar vrouwen werden verkracht, seksueel misbruikt en zwanger gemaakt door blanke soldaten. De kolonisatie van vrouwenlichamen in deze landen draagt ook bij aan de toename van schadelijke fetisjisering van Zuidoost-Aziatische vrouwen vandaag de dag.
De kruising van dit historische racistische en seksistische geweld door westerse koloniale machten is het hardnekkige, diep verontrustende concept van Aziatische vrouwen als wegwerpartikelen, vervangbaar en veroverbaar. Zoals Sara Li schreef voor een artikel in Cosmopolitan na de schietpartij in Atlanta: “Wanneer Aziatische vrouwen op grote schaal worden geobjectiveerd en ontmenselijkt, brengt dat hen op systemisch niveau in gevaar.” De ontmenselijking en objectivering van BIPOC, zoals in de geschiedenis is gebleken, heeft veel geweld veroorzaakt, en dit geweld houdt dagelijks aan.
Fetisjisering komt niet alleen voor bij gekleurde vrouwen, maar bestaat ook in niet-witte en queer ruimtes. Zwarte en bruine mannen en Aziatische mannen ervaren duidelijk fetisjisering op unieke, ongemakkelijke manieren, net als anderen in de queer gemeenschap. Fetisjisering binnen etnische en seksuele minderheidsgroepen is nog steeds geworteld in kolonialisme en wordt sterk beïnvloed door Europese schoonheidsnormen. Dit kan eruit zien als colorisme, texturisme en featurisme, waarbij minderheden met bepaalde fysieke kenmerken als waardevoller worden beschouwd dan degenen met bijvoorbeeld een donkere huid, getextureerd haar en een plattere neus. Buiten de context van daten is dit soort fetisjisering ook te zien in de manier waarop mensen hun kinderen zien. In queer ruimtes worden POC nog steeds geëxotiseerd, misschien met “minder problematische taal”. In deze gevallen kunnen degenen die gefetisjeerd worden door mensen met wie ze een gemeenschap delen, extra lagen van ervaringen doormaken die bijdragen aan geestelijke gezondheidsproblemen.
Een veelvoorkomend thema bij het onderwerp zijn van fetisjisering is het gevoel van vervreemding, inherent gezien worden als anders en er niet bij horen. Het kan bijdragen aan gevoelens van isolatie en de ontwikkeling van een gevoel van eigenwaarde belemmeren, waardoor het soms gemakkelijker en veiliger voelt om te handelen op manieren die overeenkomen met de vooroordelen die passen bij de fetisj. Het constant in twijfel trekken van hoe men wordt gezien, met historisch bewijs om te vermoeden dat men niet wordt gewaardeerd om wie men is, maar in plaats daarvan wordt gereduceerd tot bepaalde kenmerken of het vervullen van een fantasie, kan iemands gevoel van eigenwaarde en zelfrespect beïnvloeden. Het niet herkennen van fetisjisering kan leiden tot internalisering van vooroordelen en racisme door zowel de daders als degenen die gefetisjeerd worden, wat leidt tot zelfhaat of een negatief zelfbeeld. Al deze innerlijke conflicten en het onderwerp zijn van discriminatie worden in verband gebracht met hogere niveaus van angst, depressie en slaapproblemen in vergelijking met mensen zonder deze ervaringen.
Raciale fetisjisering kan ook bijdragen aan fysiologische symptomen. De American Psychological Association (APA) heeft bevindingen gerapporteerd die raciale en seksuele objectivering in verband brengen met gezondheidsproblemen bij Aziatisch-Amerikaanse vrouwen op gebieden die verband houden met traumasymptomen, zorgen over het lichaamsbeeld en eetstoornissen. Bovendien is raciaal trauma, in tegenstelling tot traditionele vormen van trauma en PTSS, waarschijnlijker indirect. Het is onlosmakelijk verbonden met de bredere sociaal-politieke context waarin we leven, en daarom ligt de aanpak van raciaal trauma in de systemen van de wereld en niet in zichzelf of iemands directe omgeving. Dit gebrek aan controle en een lager gevoel van agency kan bijdragen aan stress en fysieke en mentale gezondheidssymptomen.
